Igłoterapię wg metody Rakowskiego wykonuje się głównie na struktury łącznotkankowe narządu ruchu: przyczepy mięśni, torebki stawowe, więzadła, okostną. W odpowiedzi na przeciążenie statyczne w tych strukturach pojawiają się pola punktów spustowych i/lub pola punktów maksymalnie bolesnych. Pola punktów spustowych generują dolegliwości bólowe poza miejscem swojego występowania takie jak np.: ból, drętwienie, sztywność mięśni, ograniczenie zakresu ruchomości stawów i szereg innych. 

Najefektywniejszą techniką w eliminowaniu ich aktywności okazuje się igłoterapia igłą iniekcyjną wykonana zgodnie z zasadami opisywanymi w systemie Terapii Manualnej Rakowskiego.